My beautiful dreams

گاهی چیزی برای گفتن نداری

سکوت رابغل میگیری

زندگی دفتر صدبرگ خالیست که ازابتدای زندگی شروع میشود ! ازموقعی که چشم به جهان گوشوده ای نوشته میشود .ازگریه کردن هایت تاخندیدن هایت وادامه میابد تا آخرین برگ 

.

.

.

.

برگ ها یکی یکی نوشته میشود نوشته میشود وسرانجام ورق هابه اتمام میرسد وحالموقع برگشتن فرارسید پرواز به سوی خدا . آخرت . خانه ی ابدی ووو..........................

زمان حساب رسی به ورق های دفترصد برگ آخرت رسید انسان هاسرازپا هراسان بالباس های سفیدی که برتن دارند منتظرند تاراه رابه آنهانشان دهند راه رسیدن به بهشت جاویدان را . دفاترهای سفید صدبرگ را فرشته های هور می آورند و روی میز خداوندی قرار میدهند .........................

.

.

.

وراه انسان ها نشان داده میشود راه های نزدیک و  راهای دور بهشت : راه های نزدیک برای کسانی است که ورق های دفتر صد برگ آن ها با رنگ سفید نوشته شده است . که سواربراسب سفید به خانه ی ابدی خودمیروند.

وراه های دوربرای کسانی است که ورق های دفتر صد برگ آنها بارنگ سیاه نوشته میشود وآنها باپای برهنه ازمسیرهای فراوان وجهنم آتش سوز میگذرند تابه بهشت برسند.

          دلتنگ کودکی ام

          یادش بخیر!

          قهرمیکردیم تاقیامت

          ولحظه ای بعدقیامت میشد.......؟

                               و آنگاه که تنها شدی

                                و در جستو جوی تکیه گاه مطمئنی هستی

 
                                 بر من توکل کن
 

                                  (قرآن کریم)

سن سیز گـــوزلـیـم روضه ی رضوان نه یه لازیم

دریــــاده گـَـمی اولـماسا طــــــــــوفان نه یه لازیم 

دونـیـا یـغـیـشا یـالــــــــــــوارا سن سیز یاشایاممام

سینه مده  قـیـریـلسا داماریــــــــم قــان نه یه لازیم

او شن باخیشین روح آ غـذادیــــــر گـــوزلـیـم باخ

درمـــان ائله سن ، دردیـــمه درمــــان نه یه لازیم

البت کی طبیعت ده گرک دیــــــــر خزان اولسون

عشقین یازینی ویـــــرسا خـــزان جـان نه یه لازیم

سن رویــالاریـــمدا گـــزیشن حــــور و مـلک سن

وصفیـنـده ردیــف اولــماسا دیــــــوان نه یه لازیم

یـئـرسیز دئـیـری هــــاممی دئــیـر ای بُـت رعــنا

عاشق ده وفــــــــــــا اولماسا ، پـیمان نه به لازیم

عشقین آغاجی ریشه دن هئچ واخت قــورومـازمی

باغــلار قـــوروسا ، باغــلارا باغـبان نه یه لازیم

عشقین شرری جـانیما اود وئـــردی ( کیان ) بـیل

کـونلوم تالانیب ، بـوش یـئـره سلطان نه یه لازیم

ترجمه شعر :

بدوتو ای زیبایم روضه ی رضوان به چه درد میخوره 

اگر دریا طوفانی نباشه باز کشتی به چه درد میخوره  

دنیا جمع بشه و التماس کنند بی تو زنده نخواهم بود

در سینه اگر رگم قطع بشه خون به چه درد میخوره 

آن نگاه زیبایت به روحم همانند غذا هست زیبایم نگاه کن 

اگر درمانم بکنی برای دردم درمان به چه درد میخوره 

طبیعی است که در طبیعت باید فصل خزان هم باشه 

ولی اگر عشق خزان زده باشه جان به چه درد میخوره 

تو در رویاهایم همانند حور و ملَک هستی

در وصف تو اگه ردیف نباشه دیوان به چه درد میخوره 

بی جا نیست که همه ی گویند ای بت رعنا 

در عاشق اگه وفا نباشه پیمان به چه درد میخوره 

درخت عشق هیچ وقت از ریشه خشگ نمی شود 

چرا که اگه باغات خشگ بشه باغبان به چه درد میخوره 

شرر عشق به جانم آتش زد (کیان) بدان 

دیگه قلبم به یغما رفته به مُلک خالی سلطان به چه درد میخوره 

دخترجواني از مکزيک براي يک مأموريت اداري چندماهه به آرژانتين منتقل شد.

پس از دوماه، نامه اي از نامزد مکزيکي خود دريافت مي کند به اين مضمون:

لوراي عزيز، متأسفانه ديگر نمي توانم به اين رابطه از راه دور ادامه بدهم و بايد بگويم که دراين

مدت ده بار به توخيانت کرده ام !!! ومي دانم که نه تو و نه من شايسته اين وضع نيستيم. من

را ببخش و عکسي که به تو داده بودم برايم پس بفرست

باعشق : روبرت

دخترجوان رنجيـده خاطرازرفتارمرد، ازهمه همکاران ودوستانش مي خواهدکه عکسي ازنامزد،

برادر، پسرعمو، پسردايي ... خودشان به اوقرض بدهند وهمه آن عکس ها راکه کلی بودند

باعکس روبرت، نامزد بي وفايش، دريک پاکت گذاشته وهمراه با يادداشتي برايش پست مي

کند، به اين مضمون:

روبرت عزيز، مراببخش، اما هر چه فکر کردم قيافه تو را به ياد نياوردم، لطفاً عکس خودت

راازميان عکسهاي توي پاکت جداکن وبقيه رابه من برگردان.....

          زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست....

          هرکسی نغمه ی خودخواند وازصحنه رود...........

          صحنه پیوسته بجاست........................................

          خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.............................

زیبایی زندگی

درآنچه به دست آوردیم نیست....

زیبایی زندگی

به راهیست که رفتیم

مادرهیچ سرزمینی 

زندگی نمی کنیم

منزل حقیقی ما قلب کسانی است 

که دوستشان داریم ...

  گاهی دلت بهانه هایی می گیرد

  که خودت انگشت به دهان می مانی

  گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی

  اما سکوت می کنی

  گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات

  گاهی فقط دلت میخواهد 

  زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری

  و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای

  که می شناسی بنشینی

  و فقط " نگاه " كنی 

  گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود

  گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید

  به فکرمان.......منطق

  به قلب مان.... آرامش

  به جسم مان.... امنیت
 
  به روح مان..... پاکی

  به وجودمان.......آزادی

  به دست هایمان ........قدرت

  به چشم هایمان.......زلالی

  به زندگی مان.......عشق

  به تعهدمان .....صداقت

  به دوستی مان ......تعهد

  عطا کن...

 دخترك خنده كنان گفت كه چيست 

 راز اين حلقه زر 

 راز اين حلقه كه انگشت مرا 

 اين چنين تنگ گرفته است به بر 

 راز اين حلقه كه در چهره او 

 اينهمه تابش و رخشندگي است 

 مرد حيران شد و گفت

 
 حلقه خوشبختي است حلقه زندگي است 

 همه گفتند : مبارك باشد 

 دخترك گفت : دريغا كه مرا 

 باز در معني آن شك باشد 

 سالها رفت و شبي 

 زني افسرده نظر كرد بر آن حلقه زر 

 ديد در نقش فروزنده او 

 روزهايي كه به اميد وفاي شوهر

 
 به هدر رفته هدر 

 زن پريشان شد و ناليد كه واي 

 واي اين حلقه كه در چهره او 

 باز هم تابش و رخشندگي است

 
 حلقه بردگي و بندگي است

 هيچ جز حسرت نباشد كار من 

 بخت بد بيگانه اي شد يار من 

 بي گنه زنجير بر پايم زدند 

 واي از اين زندان محنت بار من 

 واي از اين چشمي كه مي كاود نهان 

 روز و شب در چشم من راز مرا 

 گوش بر در مينهد تا بشنود 

 شايد آن گمگشته آواز مرا 

 گاه مي پرسد كه اندوهت ز چيست 

 فكرت آخر از چه رو آشفته است 

 بي سبب پنهان مكن اين راز را 

 درد گنگي در نگاهت خفته است 

 گاه مي نالد به نزد ديگران 

 كو دگر آن دختر ديروز نيست 

 آه آن خندان لب شاداب من 

 اين زن افسرده مرموز نيست 

 گاه ميكوشد كه با جادوي عشق 

 ره به قلبم برده افسونم كند 

 گاه مي خواهد كه با فرياد خشم 

 زين حصار راز بيرونم كند 

 گاه ميگويد كه : كو ‚ آخر چه شد 

 آن نگاه مست و افسونكار تو ؟ 

 ديگر آن لبخند شادي بخش و گرم 

 نيست پيدا بر لب تبدار تو 

 من پريشان ديده مي دوزم بر او 

 بي صدا نالم كه : اينست آنچه هست 

 خود نميدانم كه اندوهم ز چيست 

 زير لب گويم : چه خوش رفتم ز دست 

از خردمندی سؤال کردند که: می توانی بگویی زندگی آدمیان مانند چیست؟

وی در جوابشان گفت: زندگی مردم مانند الاکلنگی است، که از یک طرفش

سن آنها بالا می رود و از طرف دیگر زندگی آنها پائین می آید!...

چتر ها را ببندیم

و به ضیافت قطره های باران برویم

و بگذاریم باران گناهانمان را

از ریشه بشوید

نگاه خسته مان را

زیر باران تازه کنیم

چرا که فردا

موسم طلوع پاک رویا هاست

چتر ها را ببندیم

باران بدون سر پناه

زیباتر است

عشق چیست ؟

عشق

واژه ای است بی انتها

شروع و پایان ندارد

هربار که برای توصیف و تعریفش کوشیدم

خود را ناتوان یافتم

تنها میدانم

عشق

تکثیر می شود

و ممکن است

در کنار کلمات دیگر توصیف شود ...

         باز در چهره خاموش خيال 

         خنده زد چشم گناه آموزت 

         باز من ماندم و در غربت دل 

        حسرت بوسه هستي سوزت

  
       باز من ماندم و يك مشت هوس 

       ياد آن پرتو سوزنده عشق

 
       كه ز چشمت به دل من تابيد 

       باز در خلوت من دست خيال

 
       صورت شاد ترا نقش نمود 

       بر لبانت هوس مستي ريخت 

       در نگاهت عطش طوفان بود 

       ياد آن شب كه ترا ديدم و گفت 

       دل من با دلت افسانه عشق 

       چشم من ديد در آن چشم سياه 

       نگهي تشنه و ديوانه عشق 

       ياد آن بوسه كه هنگام وداع 

       بر لبم شعله حسرت افروخت

 
      ياد آن خنده بيرنگ و خموش

 
      كه سراپاي وجودم را سوخت 

      رفتي و در دل من ماند به جاي

 
      عشقي آلوده به نوميدي و درد

      نگهي گمشده در پرده اشك 

      حسرتي يخ زده در خنده سرد 

      آه اگر باز بسويم آيي

 
      ديگر از كف ندهم آسانت 

      ترسم اين شعله سوزنده عشق

 
       آخر آتش فكند بر جانت

سلاااااااااااااااام خوب هستین